เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง จักรวาลเต็มไปด้วยวัตถุที่หมุนได้ กาแล็กซี ดวงดาวภายในดาราจักร โลก โลกรอบดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์รอบโลก ล้วนหมุนรอบแกน ทีมนักดาราศาสตร์นานาชาติได้เพิ่มรายชื่อนี้โดยเปิดเผยหลักฐานว่าเส้นใยคอสมิก – เส้นเอ็นของสสารที่ทอดยาวหลายร้อยล้านปีแสงก็หมุนเช่นกัน การหมุนบนตาชั่งขนาดมหึมานั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และการค้นพบครั้งใหม่นี้สามารถช่วยอธิบายได้ว่า
ทำไมกาแล็กซี (และโครงสร้างอื่นๆ ทั้งหมดในอวกาศ
จึงมีแนวโน้มที่จะหมุนได้ต้นกำเนิดของการหมุนของสเกลจักรวาลนั้นไม่ค่อยเข้าใจ ในแบบจำลองมาตรฐานของการก่อตัวโครงสร้างทางจักรวาลวิทยา บริเวณของเอกภพยุคแรกที่มีความหนาแน่นของสสารค่อนข้างสูงเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเนื่องจากสสารไหลเข้าสู่บริเวณที่มีความหนาแน่นมากขึ้นจากส่วนที่เบาบางลง อย่างไรก็ตาม การไหลประเภทนี้ไม่เกี่ยวข้องกับการหมุน (ไม่มีการม้วนงอ) ซึ่งหมายความว่าไม่มีการหมุนเวียนดั้งเดิมในเอกภพยุคแรก การหมุนใด ๆ ที่เราสังเกตในวันนี้จะต้องถูกสร้างขึ้นตามโครงสร้างที่เกิดขึ้น
วัตถุที่ใหญ่ที่สุดที่มีโมเมนตัมเชิงมุมวิธีหนึ่งที่จะเข้าใจว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้นคือการพยายามค้นหาว่าการหมุนหยุดอยู่ที่ใด ทีมงานที่นำโดยNoam Libeskindจากสถาบัน Leibniz Institute for Astrophysics Potsdam (AIP) ในเยอรมนี ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้โดยตรวจสอบว่าเส้นใยของกาแลคซี (ไม่ใช่แค่กาแลคซีเอง) อาจหมุนได้หรือไม่ ด้วยความยาวหลายร้อยล้านปีแสงและเส้นผ่านศูนย์กลางไม่กี่ล้านปีแสง เส้นใยเหล่านี้เปรียบเสมือนสะพานขนาดใหญ่ที่เชื่อมกระจุกกาแลคซี่เข้าด้วยกัน Peng Wang สมาชิกของทีมและผู้เขียนนำของการศึกษากล่าวว่า ในดาราศาสตร์ธรรมชาติ เส้นใยยังเคลื่อนผ่านดาราจักรเข้าหาและเข้าไปในกระจุกดาราจักรขนาดใหญ่ที่อยู่ปลายสุดของพวกมัน
การวิจัยก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่ากระจุกดาวเหล่านี้
อาจหยุดหมุน แต่ Libeskind, Wang และเพื่อนร่วมงานในฝรั่งเศสจีนและเอสโตเนียได้หันความคิดนี้ไปที่หัว Libeskind อธิบายว่า “พวกมัน [กาแลคซี่] เคลื่อนที่เป็นเกลียวหรือโคจรคล้ายเกลียวหมุนวนรอบแกนกลางของเส้นใยขณะเดินทางไปตามนั้น” “การหมุนดังกล่าวไม่เคยเห็นมาก่อนในขนาดมหึมาเช่นนี้ และความหมายก็คือจะต้องมีกลไกทางกายภาพที่ยังไม่เป็นที่รู้จักซึ่งรับผิดชอบในการบิดวัตถุเหล่านี้”
ผลการสำรวจนักดาราศาสตร์ทำแผนที่การเคลื่อนที่ของกาแลคซีในเส้นใยโดยใช้ข้อมูลจากSloan Digital Sky Surveyซึ่งบันทึกแสงจากกาแลคซีหลายแสนแห่ง เนื่องจากไม่สามารถวัดการหมุนได้โดยตรงบนสเกลดังกล่าว นักดาราศาสตร์จึงมองหารูปแบบโดยการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงสีแดงและสีน้ำเงินของดาราจักร กล่าวคือกาแล็กซีเคลื่อนที่ออกจากเราหรือเข้าหาเราเร็วเพียงใด
ในการทำเช่นนี้ พวกเขาได้ซ้อนเส้นใยหลายพันเส้นเข้าด้วยกัน และศึกษาความเร็วของดาราจักรที่ตั้งฉากกับแกนของเส้นใย เมื่อกาแล็กซีส่วนใหญ่ที่ด้านหนึ่งของไส้หลอดถูกเลื่อนไปทางสีแดง และส่วนใหญ่ในอีกด้านหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน พวกเขาก็สรุปว่าไส้หลอดทั้งหมดต้องหมุน ในเส้นใยบางเส้นที่พวกเขาวิเคราะห์ ความเร็วของการหมุนอยู่ที่เกือบ 100 กม./วินาที จากสิ่งนี้ นักวิจัยสรุปว่าโมเมนตัมเชิงมุม “สามารถเกิดขึ้นได้ในขนาดใหญ่อย่างไม่คาดคิด”
การศึกษาการหมุนของกาแล็กซี่ไม่อนุญาตแรงโน้มถ่วงที่ดัดแปลงหรือไม่ เอฟเฟกต์แรงโน้มถ่วง การค้นพบที่สำคัญอีกประการหนึ่ง Libeskind กล่าวเสริมว่าเส้นใยที่ส่วนท้ายของกระจุกดาราจักรขนาดใหญ่ดูเหมือนจะหมุนเร็วขึ้น แม้ว่าเหตุผลทั้งหมดไม่ชัดเจน
แต่เขาคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างการหมุนของไส้หลอด
กับกระจุกที่ปลายทั้งสองข้างอาจบ่งบอกถึงผลกระทบจากแรงโน้มถ่วง “อาจเป็นได้ว่ากระแสน้ำหรือสนามโน้มถ่วงของกระจุกเหล่านี้ถูกกระตุ้นหรือทำให้เกิดการหมุนนี้” เขากล่าวกับPhysics World “สิ่งหนึ่งที่เราต้องการจะตรวจสอบในอนาคตคือว่าดาราจักรภายในเส้นใยนั้นหมุนด้วย chirality (‘ความถนัดมือ’) เดียวกันกับตัวของไส้หลอดเองหรือไม่ นั่นจะชี้ไปที่การเชื่อมต่อของเกล็ดที่สร้างสปินและมอบให้ซึ่งยังไม่ทราบและอาจบ่งบอกถึงที่มาของการหมุนรอบจักรวาลโดยทั่วไป”
นักวิจัยยังได้สาธิตการเต้นของหัวใจในสุนัขโตระหว่างการผ่าตัดเปิดหน้าอก พวกเขาบันทึกระยะการเว้นระยะสูงสุด (ระหว่างผิวหนังและคอยล์ส่ง) ที่ 17 ซม. ซึ่งตรวจสอบความสามารถของเครื่องกระตุ้นหัวใจสำหรับการถ่ายโอนพลังงานแบบไร้สายระยะไกล การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าอุปกรณ์ดังกล่าวสามารถบรรลุการถ่ายโอนพลังงานที่จำเป็นสำหรับการใช้งานในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่เป็นมนุษย์
สุดท้ายนี้ ทีมงานได้ทำการผ่าตัดฝังเครื่องกระตุ้นหัวใจที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพในหนูทดลอง และทำการทดลองใช้จังหวะการเต้นของหัวใจทุกวันกับสัตว์ที่ตื่นอยู่หรือที่นอนหลับยาก การเปลี่ยนแปลงของสัญญาณ ECG บ่งชี้ว่าสามารถจับกระเป๋าหน้าท้องได้สำเร็จ อุปกรณ์ดำเนินการจังหวะได้สำเร็จเป็นเวลาสี่วันหลังจากฝัง จากนั้นประสิทธิภาพก็เริ่มลดลงจนกระทั่งหลังจากผ่านไป 6 วันการเว้นจังหวะล้มเหลว ช่วงเวลาสำหรับการทำงานที่เสถียรและการดูดซึมทางชีวภาพที่สมบูรณ์สามารถปรับให้เข้ากับข้อกำหนดทางคลินิกที่เฉพาะเจาะจงได้ “อุปกรณ์สามารถเคลือบด้วยวัสดุที่มีอัตราการสลายช้า ซึ่งจะ ‘โปรแกรม’ อายุการใช้งานก่อนที่อุปกรณ์จะถูกดูดกลับคืนมา” Efimov อธิบาย
เพื่อตรวจสอบกระบวนการ bioresorption นักวิจัยได้บันทึกภาพ CT ของหนูในช่วงเจ็ดสัปดาห์ หนึ่งสัปดาห์หลังจากการฝังเครื่องกระตุ้นหัวใจยังคงรักษารูปร่างและสัมผัสกับหัวใจ จากนั้นอุปกรณ์จะหดตัวและยุบลงเมื่อเวลาผ่านไป โดยส่วนใหญ่จะละลายภายในสามสัปดาห์ โดยสิ่งตกค้างที่เหลือจะหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจากผ่านไป 12 สัปดาห์ พวกเขาสังเกตว่าการฝังและการสลายของเครื่องกระตุ้นหัวใจแบบ bioresorbable ไม่ส่งผลกระทบต่อสรีรวิทยาตามธรรมชาติของหนู เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง
